Fetelor, mi-a ajuns la suflet! Off, viata! De doi ani fac naveta in Romania la fiecare trei luni, dar nu trece clipa, bucatica de paine sau orice altceva pun in gura, peisaj, ORICE, fara sa vad si prin ochii ei, fara sa mi se sfasie inima in mine de dor!
Mama mea si prietena mea cea mai buna, asa ar urla la telefon dorul de tine, dar ma abtin si il tin pentru mine sa nu iti fac rau! Ajung acasa si poate mai vad un rid mic, dar n-am fost acolo, nu am trait langa ea!
Imi vine sa urluuuuuuuuuuuuuu de dor de REGINA mea, atat de buna, de dulce, de calma, de iubitoare!
Mami, simt ca nu mai am aer fara tine, comoara mea nepretuita !!!
Eu sunt de doi ani in SUA si nu am fost deloc acasa pana acum. Si nici anul asta nu avem nici o sansa sa mergem.
Nici nu vreau sa ma gandesc la cat imi e de dor de parintii mei, o sa cad rau de tot si nu stiu cum o sa pot sa-mi revin.
Nu, nu pot sa scriu despre asta...ma doare...